Update 9 - Zomer 2011.

Hallo,

De tijd vliegt en voordat je het weet ben je al weer aan een nieuwe update toe.
Terug kijkend was ook deze winter er weer een om gauw te vergeten maar door het slechte en koude weer is de aantrekkingskracht naar de werkplaats achter ons huis heel groot. Goed voor de V6 projecten dus!! Maar ook de 50 cc racer van zoonlief Aris kreeg een andere gedaante en ziet er nu fris en fraai oranje uit en er zijn inmiddels ook alweer 4 wedstrijden mee verreden.
 
Regelmatig bezoeken mensen met allerlei kwaliteiten en interesses het Laverda museum en zo kreeg ik half december 2010 bezoek van een paar Belgse gasten. Gaandeweg het gesprek dat ik met deze Laverdamannen had begreep ik dat ik hier met een getalenteerde aluminiumlasser te maken had en na even snel een referentie ingewonnen te hebben sprak ik hem er op aan. Deze Jef was heel graag bereid om mij te helpen bij het lassen van de achterframes van beide V6-en. Veel werk en het moest ook nog nauwkeurig gebeuren. 
Daar ik binnen niet al te lange tijd met de achterframes, waar ook de olietank in huist, zou gaan beginnen was dit een uitgelezen kans en vond ik dat ik er dan ook geen gras over moest laten groeien.
En zo zat ik dus tijdens de kerstdagen te tekenen op AutoCad en was ik de vele foto’s en de originele tekeningen die er van de prototype olietank/zit zijn te bestuderen. Ik kwam er al snel achter dat de tekeningen afwijkingen hadden ten opzichte van de foto’s van het prototype. Er werd dus ook in 1977 geïmproviseerd. De andere olietank/zit die op mijn bestaande V6 zat was welliswaar qua vorm gelijk aan de V6 van de familie Laverda maar van binnen ontbraken nogal belangrijke elementen. Tevens was de olietank/zit uit staal en niet uit aluminium gemaakt in 1991. Ik besloot om deze ook op nieuw te maken.
Ook deze klus verliep toch weer wat trager dan verwacht want je stuit toch weer iedere keer op problemen. Na ongeveer 12 weken puzzelen waren de stukjes zover dat ze in elkaar gelast konden worden. Op dit moment ligt dus alles in België.

Ik had nog 1 krukaslager nodig. Dit was een nummer-lager en dus een “special”. Na een zoektocht door mijn fantastische Haagse leverancier bij SKF in Zweden, daarna Oostenrijk, Duitsland en België kwam na een goede maand het verlossende woord. In België, waar tegenwoordig blijkbaar de tekeningen van SKF liggen opgeslagen, kon deze tekening niet meer gevonden worden maar iemand met een enorm geheugen kon zich herinneren dat er in Rome waarschijnlijk nog een aantal van deze lagers moesten liggen. In mijn beste Italiaans heb ik toen geïnformeerd en ja hoor!!!!!!!!!!
Helaas bleek na binnenkomst dat de binnendiameter toch nog moest worden aangepast van 30 naar 33 mm. Hiervoor vond ik in het oosten van het land een slijper die me garandeerde binnen 0,002 mm rondloopnauwkeurigheid te kunnen slijpen zodat nu ook dit hoofdlager klaar ligt om ingebouwd te worden. Het originele V6 lager was ook groter geslepen maar ik had gehoopt dat dat met het Italiaanse lager niet meer nodig was.

Ook in Breganze, waar ik eind maart even was, hebben ze hun best gedaan en met behulp van  de houten mal van de verdelerbehuizing 4 gietstukken gemaakt. 2 Er van zullen de komende maanden bewerkt worden en ook zal ik dan de matrijs maken voor het spuitgieten van een aantal rotors. 
De man van Magneti Marelli, die mij aan veel belangrijke informatie heeft geholpen, heeft nieuwe tekeningen gemaakt voor de rotor die een iets gewijzigde vorm zal krijgen vanwege de ontsteking die Uwe Witt in Duitsland ontwikkelt.

Ook het prototype krijgt onverwacht toch al meer vorm. Deze zeer fraaie V6 zou ik als laatste af willen bouwen omdat deze motor op vele fronten afwijkt van de 24 uurs uitvoering. Onverwacht is er nu al hulp aangeboden om de gehele monoshock constructie opnieuw te berekenen. Bekend was dat dit bij het prototype absoluut niet werkte maar voor de show in Milaan in 1977 was dit verder niet van belang. Dat de motor gewoon toen niet te berijden was werd natuurlijk geen ruchtbaarheid aan gegeven. Dat moet nu dus anders!!
 
Langzamerhand komt er een einde aan het produceren van onderdelen en ik droom nu al van het weer opbouwen van de V6.

Wordt weer vervolgd................

Cor Dees

April is een mooi seizoen in onze streek.

De racer van Aris, helaas Aprilia maar wel knal oranje.

Uit kunststof matriaal werd een mal gefreesd om enkel verdeler behuizingen te gieten.

De gietmallen gereed.